Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to be astonished

  • 1 admiror

    ad-mīror, ātus, 1, v. dep., to wonder at, to be astonished at, to regard with admiration, to admire, to be in a state of mind in which something pleases us by its extraordinary greatness, its sublimity, or perfection; while mirari signifies to be surprised at, to have the feeling of the new, singular, unusual.
    I.
    In gen.:

    quorum ego copiam non modo non contemno, sed etiam vehementer admiror,

    Cic. de Or. 1, 51:

    ingenium tuum, Crasse, vehementer admirans,

    id. ib. 1, 20 fin.:

    res gestas,

    id. Brut. 94, 323:

    quem et admiror et diligo,

    id. Ac. 2, 36; so id. Scaur. 1, 4:

    magnitudinem animi,

    id. Fam. 1, 7; Nep. Dion. 2; id. Alcib. 11:

    illum,

    Verg. G. 4, 215 (cf. mirari in Hor. C. 4, 14, 43, and the Gr. thaumazein, Eurip. Med. 1144).—
    II.
    Esp.
    A.
    To gaze at passionately, to strive after a thing from admiration of it, to desire to obtain it:

    nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere,

    Cic. Off. 1, 20: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque quae possit facere et servare beatum, not to be brought by any thing into an impassioned state of mind, or into a state of desire or longing (as in the Gr. mê thaumazein;

    acc. to Pythagoras the limit of all philos. effort),

    Hor. Ep. 1, 6, 1.—
    B.
    More freq., to fall into a state of wonder or astonishment at a thing, to wonder at, be astonished at. —Constr. with acc., acc. with inf., de, super aliquam rem, with a relat. clause, quod, cur, etc.:

    quid admirati estis?

    why are you so surprised? Plaut. Am. prol. 99:

    admiratus sum brevitatem epistulae,

    Cic. Att. 6, 9:

    hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere,

    id. Phil. 2, 16 fin.; so Nep. Alcib. 1; id. Epam. 6, 3:

    de diplomate admiraris, quasi, etc.,

    Cic. Att. 10, 17:

    de Dionysio sum admiratus, qui, etc.,

    id. ib. 9, 12; so id. Mur. 19:

    super quae admiratus pater,

    Vulg. Tob. 5, 10; ib. Act. 13, 12:

    cave quidquam admiratus sis, quā causā id fiat,

    Ter. Heaut. 4, 6, 22:

    admirantium, unde hoc studium exstitisset,

    Cic. N. D. 1, 3:

    admiratur quidnam Vettius dicturus sit,

    id. Verr. 3, 167:

    admiror, quo pacto, etc.,

    Hor. S. 1, 4, 99:

    admiratus sum, quod, etc.,

    Cic. Att. 6, 9:

    ne quis sit admiratus, cur, etc.,

    id. Off. 2, 10, 35.
    Pass.: Propter venustatem vestimentorum admirari, to be admired, Canutius ap. Prisc. 792 P.— Part. fut. pass.: admīrandus, a, um, to be admired; admirable, wonderful:

    suspicienda et admiranda,

    Cic. Div. 2, 72, 148:

    quo magis pravitas eorum admiranda est,

    Sall. J. 2, 4. —Hence also adj., = admirabilis:

    patiens admirandum in modum,

    Nep. Ep. 3: exposuit quae in Italia viderentur admiranda, id. Cat. fin.:

    admiranda spectacula,

    Verg. G. 4, 3:

    vir subtilis et in plurimis admirandus,

    Quint. 3, 11, 22.— Comp. and adv. not used.— Sup. is found in Salv. Ep. 8: admirandissimi juvenes; cf. Barth, Adv. 35, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > admiror

  • 2 obstipesco

    ob-stĭpesco and ob-stŭpesco, pŭi, 3, v. inch. n. and a., to become senseless, lose feeling; to be stupefied, benumbed (syn.: obtorpesco; class.).
    I.
    Lit.:

    apes obstupescunt potantes,

    Varr. R. R. 3, 16:

    corpus,

    Plin. 36, 7, 11, § 56.—
    II.
    Trop., to be astonished, astounded, amazed, to be struck with amazement:

    quid hic, malum, adstans obstipuisti,

    Plaut. Poen. 1, 2, 51:

    ob haec beneficia, quibus illi obstupescunt,

    Cic. Att. 5, 21, 7:

    ejus aspectu cum obstupuisset bubulcus,

    id. Div. 2, 23, 50:

    visu Aeneas,

    Verg. A. 5, 90:

    obstupuerunt stupore magno,

    Vulg. Marc. 5, 42 et saep.—
    (β).
    With acc., to wonder or be astonished at any thing (post-class.), Cassiod. Var. 2, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > obstipesco

  • 3 stupendus

    stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].
    I.
    Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;

    syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:

    torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,

    Plin. 27, 2, 2, § 6:

    haec cum loqueris, nos barones stupemus,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:

    quae cum intuerer stupens,

    id. Rep. 6, 18, 18:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495:

    admiror, stupeo,

    Mart. 5, 63, 3:

    adhuc in oppidis coartatus et stupens,

    Cic. Att. 7, 10:

    vigiles attoniti et stupentibus similes,

    Curt. 8, 2, 3.—With gen.:

    tribuni capti et stupentes animi,

    Liv. 6, 38.—
    (β).
    With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:

    exspectatione stupere,

    Liv. 8, 13, 17:

    novitate,

    Quint. 12, 6, 5:

    carminibus stupens,

    Hor. C. 2, 13, 33:

    stupet Albius aere,

    id. S. 1, 4, 28:

    laetitiā,

    Sen. Herc. Fur. 621:

    rex subito malo,

    Flor. 2, 12:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17:

    stupet in Turno,

    Verg. A. 10, 446. —
    (γ).
    With ad:

    mater ad auditas stupuit voces,

    Ov. M. 5, 509:

    et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,

    Mart. 12, 52, 6:

    ad supervacua,

    Sen. Ep. 87, 5:

    ad tam saevam dominationem,

    Just. 26, 1, 8.—
    B.
    Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;

    not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,

    Mart. 9, 100, 10:

    flumina brumā,

    Val. Fl. 5, 603:

    undae,

    Sen. Herc. Fur. 763; cf.:

    ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,

    Plin. 14, 21, 27, § 132:

    stupuitque Ixionis orbis,

    Ov. M. 10, 42:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    id. Am. 2, 6, 47:

    stupente ita seditione,

    Liv. 28, 25.—
    II.
    Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.

    admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

    Verg. A. 2, 31:

    omnia dum stupet,

    Val. Fl. 5, 96:

    regis delicias,

    Mart. 12, 15, 4:

    dum omnia stupeo,

    Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:

    virtutibus stupendus,

    Val. Max. 5, 7, 1:

    virtutum stupenda penetralia,

    Nazar. Pan. Const. 6, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > stupendus

  • 4 stupeo

    stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].
    I.
    Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;

    syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:

    torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,

    Plin. 27, 2, 2, § 6:

    haec cum loqueris, nos barones stupemus,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:

    quae cum intuerer stupens,

    id. Rep. 6, 18, 18:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495:

    admiror, stupeo,

    Mart. 5, 63, 3:

    adhuc in oppidis coartatus et stupens,

    Cic. Att. 7, 10:

    vigiles attoniti et stupentibus similes,

    Curt. 8, 2, 3.—With gen.:

    tribuni capti et stupentes animi,

    Liv. 6, 38.—
    (β).
    With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:

    exspectatione stupere,

    Liv. 8, 13, 17:

    novitate,

    Quint. 12, 6, 5:

    carminibus stupens,

    Hor. C. 2, 13, 33:

    stupet Albius aere,

    id. S. 1, 4, 28:

    laetitiā,

    Sen. Herc. Fur. 621:

    rex subito malo,

    Flor. 2, 12:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17:

    stupet in Turno,

    Verg. A. 10, 446. —
    (γ).
    With ad:

    mater ad auditas stupuit voces,

    Ov. M. 5, 509:

    et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,

    Mart. 12, 52, 6:

    ad supervacua,

    Sen. Ep. 87, 5:

    ad tam saevam dominationem,

    Just. 26, 1, 8.—
    B.
    Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;

    not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,

    Mart. 9, 100, 10:

    flumina brumā,

    Val. Fl. 5, 603:

    undae,

    Sen. Herc. Fur. 763; cf.:

    ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,

    Plin. 14, 21, 27, § 132:

    stupuitque Ixionis orbis,

    Ov. M. 10, 42:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    id. Am. 2, 6, 47:

    stupente ita seditione,

    Liv. 28, 25.—
    II.
    Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.

    admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

    Verg. A. 2, 31:

    omnia dum stupet,

    Val. Fl. 5, 96:

    regis delicias,

    Mart. 12, 15, 4:

    dum omnia stupeo,

    Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:

    virtutibus stupendus,

    Val. Max. 5, 7, 1:

    virtutum stupenda penetralia,

    Nazar. Pan. Const. 6, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > stupeo

  • 5 ad-mīror

        ad-mīror ātus, ārī, dep.,    to regard with wonder, admire: eorum ingenia, T.: illum, V.: eum in his, N.—To regard with wonder, wonder at, be astonished: stultitiam, N.: quicquam, T.: in uno homine tantam esse dissimilitudinem, etc., N.: hoc maxime te ausum esse, etc.: de multitudine indoctā: admirantium unde hoc exstitisset: admiror, quo pacto, etc., H.: admiratus sum, quod... scripsisses: admiratus cur, etc.— Pass: quo magis pravitas eorum admiranda est, S.—To gaze at passionately, strive after, desire: nihil: Nil admirari prope res est una, etc., to be excited by nothing, H.

    Latin-English dictionary > ad-mīror

  • 6 mīrābundus

        mīrābundus adj.    [miror], wondering, astonished, full of wonder: mirabundi, unde, etc., L.
    * * *
    mirabunda, mirabundum ADJ

    Latin-English dictionary > mīrābundus

  • 7 mīror

        mīror ātus, ārī, dep.    [mirus], to wonder, marvel, be astonished, be amazed, admire: quae causa esset, miratus quaesiit, Cs.: homo mirari visus est: Non invideo, miror magis, V.: hoc in aliis minus mirabar: signa, S.: illos homines, quod, etc.: ripas et nemus, H.: a nobis hoc dici: nasci potuisse Columbam, O.: quod adest, sunt qui mirentur: quod non rideret haruspex: miraris Si nemo praestet amorem? H.: noli mirari, si tu hoc non impetras: quod nisi esset factum, magis mirandum videretur: ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit: eius rei quae causa esset, Cs.: Quid velint flores, miraris, H.: (te) Iustitiaene prius mirer belline laborum, V.: (arbos) Miraturque novas frondes et non sua poma, V.—Fig., to regard, esteem: amici nostra mirantes: tam se ipse miratur, is in love with, Ct.
    * * *
    mirari, miratus sum V DEP
    be amazed/surprised/bewildered (at); look in wonder/awe/admiration at; admire/revere; wonder; marvel at

    Latin-English dictionary > mīror

  • 8 stupēscō

        stupēscō —, —, ere, inch.    [stupeo], to grow astonished, become amazed.
    * * *
    stupescere, -, - V

    Latin-English dictionary > stupēscō

  • 9 admiror

    admirari, admiratus sum V DEP
    admire, respect; regard with wonder, wonder at; be surprised at, be astonished

    Latin-English dictionary > admiror

  • 10 adstupeo

    adstupere, -, - V INTRANS
    be stunned/astounded/astonished/amazed (at); be enthralled (by) (w/DAT)

    Latin-English dictionary > adstupeo

  • 11 adtonitus

    adtonita, adtonitum ADJ
    astonished, fascinated; lightning/thunder-struck, stupefied, dazed; inspired

    Latin-English dictionary > adtonitus

  • 12 ammiror

    ammirari, ammiratus sum V DEP
    admire, respect; regard with wonder, wonder at; be surprised at, be astonished

    Latin-English dictionary > ammiror

  • 13 astupeo

    astupere, -, - V INTRANS
    be stunned/astounded/astonished/amazed (at); be enthralled (by) (w/DAT)

    Latin-English dictionary > astupeo

  • 14 attonitus

    attonita, attonitum ADJ
    astonished, fascinated; lightning/thunder-struck, stupefied, dazed; inspired

    Latin-English dictionary > attonitus

  • 15 constupeo

    constupere, constupui, - V INTRANS

    Latin-English dictionary > constupeo

  • 16 demiror

    demirari, demiratus sum V DEP
    wonder (I wonder how/why); be amazed/utterly astonished at, at loss to imagine

    Latin-English dictionary > demiror

  • 17 obstupefio

    obstupefieri, obstupefactus sum V SEMIDEP

    Latin-English dictionary > obstupefio

  • 18 adstupeo

    a-stŭpĕo ( ads-, Merk.), ēre, v. n., to be amazed at or on account of, to be astonished at (rare, and mostly poet.;

    perh. not before the Aug. per.): Adstupet ipse sibi,

    Ov. M. 3, 418:

    Cui fida manus proceresque socerque Adstupet oranti,

    Stat. Th. 3, 406:

    divitiis,

    Sen. Tranq. Vit. 1, 8; Sid. Ep. 5, 5.—Of inanimate things:

    nemus adstupet,

    Stat. Th. 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > adstupeo

  • 19 adtono

    at-tŏno (better than adt-), ŭi, ĭtum, 1, v. a., to thunder at; hence, to stun, stupefy (a poet. word of the Aug. per.; most frequent as P. a.; syn.: percello, perturbo, terreo): altitudo attonat, Maecen. ap. Sen. Ep. 19:

    quis furor vestras attonuit mentes!

    Ov. M. 3, 532; id. H. 4, 50.—Hence, attŏnĭtus ( adt-), a, um, P. a., thundered at; hence trop. as in Gr. embrontêtheis, embrontêtos.
    A.
    Thunderstruck, stunned, terrified, stupefied, astonished, amazed, confounded:

    attonitus est stupefactus. Nam proprie attonitus dicitur, cui casus vicini fulminis et sonitus tonitruum dant stuporem,

    Serv. ad Verg. A. 3, 172:

    quo fragore edito concidunt homines, exanimantur, quidam vero vivi stupent, et in totum sibi excidunt, quos vocamus attonitos, quorum mentes sonus ille caelestis loco pepulit,

    Sen. Q. N. 2, 27:

    aures,

    Curt. 8, 4, 2; Petr. 101:

    talibus attonitus visis ac voce deorum,

    Verg. A. 3, 172:

    attonitus tanto miserarum turbine rerum,

    Ov. M. 7, 614; 4, 802; 8, 777; 9, 409 and 574; 11, 127; 8, 681 al.: alii novitate ac miraculo attoniti, Liv 1, 47; 2, 12; 5, 46; 3, 68 fin.; 7, 36; 30, 30; 39, 15;

    44, 10: subitae rei miraculo attoniti,

    Tac. H. 4, 49; so id. ib. 2, 42; 3, 13. —With de:

    mentis de lodice parandā Attonitae,

    crazed, bewildered about getting a bed-blanket, Juv. 7, 67.—Also without an abl.:

    Attonitae manibusque uterum celare volenti, Ov M. 2, 463: mater... Attonitae diu similis fuit,

    id. ib. 5, 510; 6, 600;

    12, 498: ut integris corporibus attoniti conciderent,

    Liv. 10, 29:

    attoniti vultus,

    Tac. H. 1, 40:

    circumspectare inter se attoniti,

    id. ib. 2, 29:

    attonitis etiam victoribus,

    id. ib. 4, 72:

    attonitā magis quam quietā contione,

    id. A. 1, 39:

    attonitis jam omnibus,

    Suet. Caes. 28; id. Claud. 38; id. Dom. 17:

    attonitos habes oculos,

    Vulg. Job, 15, 12; ib. Prov 16, 30.— Poet., with gen.:

    attonitus serpentis equus,

    Sil. 6, 231.—Also poet. transf. to inanimate things:

    neque enim ante dehiscent Attonitae magna ora domūs,

    Verg. A. 6, 53 (but acc. to Serv. in an act. sense, syn. with attonitos facientes, stupendae, stunning, terrifying, as pallida senectus, etc.):

    mensa,

    Val. Fl. 1, 45:

    arces,

    Sil. 4, 7 Drak.:

    quorundam persuasiones,

    Plin. 29, 1, 8, § 28. —
    B.
    Seized with inspiration, smitten with prophetic fury, inspired, frantic:

    attonitae Baccho matres,

    Verg. A. 7, 580:

    Bacchus attonitae tribuit vexilla catervae,

    Stat. S. 5, 1, 116: Vates, * Hor. C. 3, 19, 14.—
    * Adv.: attŏnĭtē, frantically, etc.:

    Britannia hodieque eum attonite celebrat etc.,

    Plin. 30, 1, 4, § 13 (Jan, attonita).

    Lewis & Short latin dictionary > adtono

  • 20 astupeo

    a-stŭpĕo ( ads-, Merk.), ēre, v. n., to be amazed at or on account of, to be astonished at (rare, and mostly poet.;

    perh. not before the Aug. per.): Adstupet ipse sibi,

    Ov. M. 3, 418:

    Cui fida manus proceresque socerque Adstupet oranti,

    Stat. Th. 3, 406:

    divitiis,

    Sen. Tranq. Vit. 1, 8; Sid. Ep. 5, 5.—Of inanimate things:

    nemus adstupet,

    Stat. Th. 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > astupeo

См. также в других словарях:

  • astonished — index speechless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • astonished — adj. 1) greatly, very much astonished 2) astonished at, by (they were astonished at/by the news of his escape) 3) astonished + inf. (I was astonished to learn of his divorce) 4) astonished that + clause (she was astonished that he had survived) * …   Combinatory dictionary

  • astonished — a|ston|ished [ ə stanıʃt ] adjective * very surprised about something that you did not expect: Mike gave a sudden snort of astonished laughter. astonished at: Elizabeth was astonished at her sister s courage. astonished that: Claire seemed… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • astonished */ — UK [əˈstɒnɪʃt] / US [əˈstɑnɪʃt] adjective very surprised about something that you did not expect Mike gave a sudden snort of astonished laughter. astonished at: Elizabeth was astonished at her sister s courage. astonished that: Claire seemed… …   English dictionary

  • Astonished — Astonish As*ton ish, v. t. [imp. & p. p. {Astonished}; p. pr. & vb. n. {Astonishing}.] [OE. astonien, astunian, astonen, OF. estoner, F. [ e]tonner, fr. L. ex out + tonare to thunder, but perhaps influenced by E. stun. See {Thunder}, {Astound},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • astonished — as|ton|ished [əˈstɔnıʃt US əˈsta: ] adj very surprised about something = ↑amazed astonished to see/find/hear/learn etc ▪ We were astonished to find the temple still in its original condition. astonished by/at ▪ I was astonished by the result.… …   Dictionary of contemporary English

  • astonished — adjective very surprised about something: We climbed out of the hole, right in front of two astonished policemen. | astonished that: The man seemed astonished that anyone would want to buy the house. | astonished to see/hear/find etc: We were… …   Longman dictionary of contemporary English

  • astonished — adj. VERBS ▪ be, look, seem, sound ADVERB ▪ absolutely, quite PREPOSITION ▪ …   Collocations dictionary

  • astonished — [[t]əstɒ̱nɪʃt[/t]] ADJ GRADED: oft ADJ by/at n, ADJ to inf, ADJ that If you are astonished by something, you are very surprised about it. I was astonished by his stupidity... They were astonished to find the driver was a six year old boy …   English dictionary

  • astonished — un·astonished; …   English syllables

  • astonished — [əˈstɒnɪʃt] adj very surprised We were astonished to hear that she d lost her job.[/ex] …   Dictionary for writing and speaking English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»